အမွတ္တရေဖေဖ (ေစာဘဦးၾကီး)

ရဲရဲေတြး

သူ႔အရပ္က ၅ ေပ ၈ လက္မရွိျပီး ဆံပင္ကိုေသသပ္စြာေနာက္ျပန္ျဖီးေလ့ရွိတယ္။ ပခုံးက်ယ္ျပီးၾကြက္သားလႈိင္းေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေယာက်္ားပီသျပီး အလြန္ၾကည့္ေကာင္းသူ တေယာက္ျဖစ္တယ္။ ေလးေထာင့္က်က်မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးရိပ္ေတြအျမဲေ၀ေနေပမဲ့ ေလးနက္တည္ၾကည္စြာခန္႔ညားေနတဲ့သူ႔ကို ကင္းဘေရ့ဂ်္တကၠသိုလ္(Cambridge University) မွခင္မင္သူမိတ္ေဆြေတြက ဖရက္ဒ္အလဲန္(Fred Allen) လို႔ခင္မင္စြာေခၚၾကတယ္။

အျမဲလိုလိုမ်က္မွန္တပ္ထားေလ့ရွိတဲ့သူ႔ကို ဓာတ္ပံုထဲမ်က္မွန္မပါဘဲေတြ႔ရေတာ့တမ်ိဳးေလးဆန္းေနသလိုပါဘဲ။ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့မိဘမ်ိဳးရိုးကဆင္းသက္လာျပီး အေနာက္တိုင္းေခတ္ပညာတတ္တဲ့သူဟာ အေနအထိုင္သန္႔ျပန္႔ျပီး မိမိကိုယ္မိမိယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိသူ၊ စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားခိုင္မာသူတေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူဟာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ စတိုင္က်နစြာေနထိုင္တတ္သူတေယာက္လည္းျဖစ္တယ္။


ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အိပ္ယာေဘးမွာ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္သံုးေယာက္ အီဒဲန္ဘေရ့ဂ်္ (Edenbridge) မွာေနတံုးကတြဲရိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေလးရွိတယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိပ္ထားတဲ့ကေလးတြန္းလွည္းေလးကိုကိုင္ျပီးမတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။ ေဖေဖကအျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌေပၚမွာေကာ္လာေထာင္အနက္ေရာင္ကုတ္အက်ႌကို၀တ္ထားတယ္။လက္အိပ္စြတ္ထားတဲ့လက္မွာထီးတလက္ကိုကိုင္ထားျပီးဦးထုပ္အ၀ိုင္းေလးေဆာင္းထားတဲ့ေဖေဖဟာ ကင္မရာကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ကိုလိုနီေခတ္တံုးကေခတ္စားတဲ့ ကာကီေဘာင္းဘီတိုကို ၀တ္ထားျပီးဒူးေအာက္နားေလာက္ထိရွည္တဲ့ အာဂ်ီးေခ်အိတ္ရွည္အေပၚမွာအညိုေရာင္သားရည္ဖိနပ္ကို စီးထားတဲ့ေဖေဖဟာ ထံုးစံအတိုင္းအျမဲတမ္းၾကည့္ေကာင္းေနပါတယ္။ ဓာတ္ပံုထဲကသူဟာ အဲဒီတံုးက အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ဘဲရွိဦးမွာပါ။ အခုေတာ့ဓာတ္ပံုေလးကေဆးသားတခ်ိဳ႕ပ်ယ္ေနပါျပီ။

ေဖေဖဟာတေယာတလက္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားေပမဲ့ သူတေယာထိုးတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တခါမွမေတြ႔ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့သူဟာတေယာထိုး၀ါသနာပါခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကင္းစ္၀ုဒ္ (Kingswood) မွာေနခဲ့တုံးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုဂီတသင္တန္းတက္ေစခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ့အထက္တန္းဆန္ဆန္နဲ႔ စတိုင္က်က် ေနထိုင္တတ္တဲ့ဓေလ့က အႏုပညာနဲ႔စာေပကိုစိတ္၀င္စားဘို႔ အေၾကာင္းျပဳခဲ့ဟန္တူေပမဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကိုေတာ့သူတခါမွပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမေျပာခဲ့ပါဘူး။
သူဟာသင္ၾကားမႈမွာစိတ္ရွည္တဲ့လူတေယက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့သင္ၾကားမႈပံုစံကေတာ့ ျမင္းဇက္ၾကိဳးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ကိုင္ျပီး ႏွင္တံတို႔ ေျပးေစတဲ့အလားပါဘဲ။ သူဟာကၽြန္ေတာ့္ကို စက္ဘီးစီး၊ ျမင္းစီး၊ ေရကူး နဲ႔လက္ေ၀ွ႔ပညာေတြ ကိုယ္တိုင္တြန္းတြန္းပို႔ပို႔သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ လက္ေ၀ွ႔သင္ေပးတဲ့အခါေတြမွာေတာ့ ကေလးအရြယ္ ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔အရပ္ခ်င္းတူေအာင္ဒူးေထာက္ျပီး သူကစားေလ့ရွိတယ္။ ဒူးေပၚမွာမို႔ေရြ႕လ်ားမႈေႏွးေကြးတဲ့သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ကမိမိရရထိုးမိလို႔ ႏွာတံေသြးယိုသြားတဲ့အခါေတြမွာေတာ့ ေဖေဖဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ျပီး အရမ္းအားရဂုဏ္ယူေနေတာ့တယ္။ ေဖေဖဟာေလ့က်င့္ထားတဲ့ အားကစားသမားတေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္အခ်ိဳးအဆစ္ကို သဘာ၀ပိုင္ဆိုင္ထားေပမဲ့ ထူးခၽြန္တဲ့အားကစားသမားတေယာက္ျဖစ္လာဘို႔္ေတာ့ စိတ္ရွည္စြာက်ိဳးစားမေလ့က်င့္ပါဘူး။

ေဖေဖဟာ သူလုပ္ခ်င္တာ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြအားလံုးကို တကယ္ျဖစ္လာေအာင္လုပ္ႏိုင္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းရွိသူ သဘာ၀ပါရမီရွိသူတေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကင္းဘေရ့ဂ်္ (Cambridge) တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ရဘို႔အတြက္လိုအပ္တဲ့ လက္တင္ဘာသာစကားကို ေျခာက္လအတြင္း သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ႏိုင္တာဟာ သူမွတ္ဥာဏ္နဲ႔ဥာဏ္ရည္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ညႊန္းေနပါတယ္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအတြင္း ကင္းဘေရ့ဂ်္လိုတကၠသိုလ္မ်ိဳးက ဥပေဒဘဲြ႔ကိုအဆင့္ျမင့္ျမင့္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့တာဟာလဲ သူ႔ရဲ့ဘာသာစကားကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္မႈ နဲ႔ထက္ျမက္မႈရဲ့အေကာင္းဆုံးသက္ေသေတြပါဘဲ။

သူ႔ရဲ့ဥာဏ္ပါရမီနဲ႔ထက္ျမက္မႈ၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမႈေတြက သူ႔ဘ၀ကိုၾကီးက်ယ္ ေအာင္ျမင္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေဖေဖဟာျငီးေငြ႔ဖြယ္ အလုပ္အကိုင္ၾကီးေတြနဲ႔ အျမဲတမ္းအခ်ိန္ကုန္ေနတဲ့လူတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာေနထိုင္ေလ့လည္းရွိပါတယ္။ သူ႔မွာ သူ႔လိုဘဲေငြေၾကး ျပည့္စံုတဲ့တရုတ္လူမ်ိဳး မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ရွိျပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ အပန္းေျပ ဘိလိယက္ထိုးျပီး သူ႔ရဲ့အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို ကုန္လြန္ေစတတ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတြအားလံုးဟာ တခ်ိန္က ေဖေဖဘ၀ရဲ့ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ပါ။ အခုေတာ့စစ္ၾကီးက အရာရာအားလံုးကိုေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့ပါျပီ။

မွတ္ခ်က္။ ။အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးေစာဘဦးၾကီး၏သား မိုက္ကယ္ၾကီး ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ကေနဒါႏုိင္ငံ တိုရန္တိုျမိဳ႕၌ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ဘ၀တပါးသို႔ေျပာင္းမသြားခင္ ဖခင္ဘဦးၾကီးအေၾကာင္းေရးသားခ်က္အားဘာသာျပန္ဆိုသည္။