လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရး နွင့္ ေျမယာျပႆနာအေပၚ ဥပေဒစိုးမိုးေရးရွဳေဒါင့္မွ သံုးသပ္ျခင္း

အပိုင္း (၂)

ေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန)
ဒီဇဘၤာလ (၁၄) ရက္ ၂၀၁၂ ခုနွစ္

လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းတြင္ မူလ,က လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိေသာသတၱဳတြင္း၀န္ၾကီးဌာန, နွင့္
အိုင္ဗင္ဟုိးကုမၸဏီတို႔က, ဦးပိုင္ နွင့္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီတို႔ကို ေရာင္းခ်ခဲ့ျပီးျဖစ္သျဖင့္ ယခုျဖစ္ေနေသာျပႆ
နာမွာ နိုင္ငံေတာ္နွင့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္လူထုအၾကားရွိ ပဋိပကၡမဟုတ္၊ ဦးပိုင္နွင့္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီ တို႔
က,တဘက္ လက္ပံေတာင္းေတာင္လူထုက,တဘက္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡသာျဖစ္သည္ဟူ၍ လမ္း
ေၾကာင္းလႊဲသည့္ ေထာက္ျပခ်က္တရပ္ေပၚထြက္လာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ဤသည္မွာ မွန္ပါသလား။ အထက္ပါ လမ္းေၾကာင္းလႊဲသည့္ေထာက္ျပခ်က္မွာ အေတာ္ပင္ပညာသားပါပါသည္။



သာမန္လူထုမ်ားအေနျဖင့္ မ်က္စိလည္သြားနိုင္ျပီး ေျမယာနွင့္စပ္လွ်ဥ္းသည့္လူထုတိုက္ပြဲ၏ ဦးတည္ခ်က္ လြဲေခ်ာ္သြားနိုင္သည္။ျပႆနာ၏ အဓိက,တရားခံအျဖစ္ ဦးပိုင္နွင့္ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီကို ပထမအဆင့္လက္
ညွိဳးထိုးျပမည္။ ဒုတိယအဆင့္အေနျဖင့္ ဦးပိုင္က,၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီကို လက္ေတြ႔လုပ္ငန္း၌ တဆင့္လက္ေျပာင္းေပးျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပႆနာမွာ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီႏွင့္လက္ပံေတာင္းေတာင္ လူထုအၾကားရွိ ပဋိပကၡ သာျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ တင္သြင္းလာဘြယ္ရွိသည္။

စာေရးသူအေနျဖင့္မူ အဆိုပါေထာက္ျပခ်က္ကို လံုး၀,ပင္လက္မခံပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။
ဤမွ်အေရးၾကီးလွၿပီး တျပည္လံုးကိုရုိက္ခတ္လွ်က္ရွိေသာ ေျမယာျပႆနာၾကီးႏွင့္စပ္လွ်ဥ္း၍ ပထမ အ
ခ်က္အေနျဖင့္ နိုင္ငံေတာ္၏တာ၀န္ရွိမႈကို ဖံုးကြယ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ အဓိက,တရားခံမွာ ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီ ဟူ၍ စြပ္စြဲခံရပါက,တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရး ျဖစ္
သြားျပီး ၁၉၆၇ခုနွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဦးေဆာင္သည့္စစ္အစိုးရက,ေဖၚခဲ့သကဲ့သို႔ တရုတ္ဗမာလူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡလမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ေရာက္သြားနိုင္သည္။
အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္သက္ဆိုးရွည္ေနပါမည္။
ဤတၾကိမ္တြင္မူ လူထုအေနနွင့္ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ားကို သတိၾကီးၾကီးျဖင့္ေရွာင္ရွားသင့္သည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္ ဆယ္စုနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ အင္ဒိုနီးရွားနိုင္ငံ၏ အေတြ႔အၾကံဳကို ေလ့
လာသင့္သည္။ စစ္အာဏာရွင္သမၼတ ဆူဟာတိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ကာလ,မ်ားအတြင္း နိုင္ငံေတာ္ပိုင္ကုမၸဏီ
မ်ား State-owned companies တို႔ကိုတည္ေထာင္၍ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊၎တို႔ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားနွင့္ ခရိုနီဟုေခၚသည့္ ၎တို႔၏ေရာင္းရင္းစီးပြားေရးသမားၾကီးမ်ား အက်ိဳးအျမတ္မ်ားစြာရယူခဲ့ၾကသည္။
စီးပြားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံပိုင္ကုမၸဏီမ်ားဟူ၍ အမည္တပ္ထားသျဖင့္ ျပႆနာေပၚေပါက္လာလွ်င္ နိုင္ငံအ
ေနျဖင့္ တာ၀န္ယူရွင္းရသည္။

ယခုမူ အစိုးရ၏သတၱဳတြင္း၀န္ၾကီးဌာနက,ဦးပိုင္သို႔လႊဲေျပာင္းျပီးျဖစ္သျဖင့္ နိုင္ငံေတာ္ႏွင့္မဆိုင္ဟူ၍ေရွာင္
လႊဲသည့္လမ္းေၾကာင္းကို တင္လာပါၿပီ။
သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဦးပိုင္သည္မည္သည့္ကုမၸဏီျဖစ္သနည္း။
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဦးေဆာင္သည့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားပိုင္ ကုမၸဏီျဖစ္မွန္းတႏိုင္ငံလံုးသိ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္ကို လည္ပတ္လွ်က္ရွိေသာ
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၌ မည္သည့္အခန္းက႑တြင္မွ် မပါဘူးလား။
ထိုသို႔ျဖစ္ပါက ဦးပိုင္လုပ္သမွ်သည္ နိုင္ငံေတာ္ႏွင့္မဆိုင္ဟူေသာအဆိုကို လက္ခံရပါမည္။
သို႔ရာတြင္ ၂၀၀၈ခုနွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရပါမည္။
ႏိုင္ငံေတာ္ဟူသည္ကို အသြင္သ႑ာန္အရ ဦးသိန္းစိန္ေခါင္းေဆာင္သည့္အစိုးရက, ကိုယ္စားျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ေန
သည္။
အနွစ္သာရအားျဖင့္မူ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမင္းေအာင္လွိဳင္ေခါင္းေဆာင္သည့္ စစ္ေခါင္း
ေဆာင္သစ္မ်ားက,လည္ပတ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ဤသည္ကို ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑တြင္ျပဌာန္းထားေသာ အမ်ိဳးသား ကာကြယ္
ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ(ကာလံု)၏ တည္ရွိမႈကို အဓိက,ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ထင္ရွားသည္။
ကာလံုတြင္ ဦးသိန္းစိန္ကဲ့သို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမဆိုထားနွင့္ အရပ္သားစစ္စစ္ပုဂိၢဳလ္တဦး သမၼတ
အျဖစ္ပါ၀င္ေစဦး၊ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္နွင့္ အျခားလက္ရွိစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ဆႏၵနွင့္ ဆန္႔က်င္၍မရ
ပါ။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကာလံုအဖြဲ႔၀င္၁၁ ဦးရွိသည့္အနက္ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ (၆) ဦးမွာ လက္ရွိစစ္ေခါင္း
ေဆာင္မ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
လက္ေတြ႔အရ,ႏိုင္ငံေတာ္ဟူသည္မွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအုပ္စီးထားသည့္ ကာလံုျဖစ္ေနသည္။

သို႔ျဖစ္၍ စစ္တပ္စီးပြားေရးအတြက္တည္ေထာင္ထားသည့္ ဦးပိုင္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ရာနုန္းျပည့္သက္
ဆိုင္သည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးမွာ အတိအက်အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ နိုင္ငံေတာ္(ကာလံု)ႏွင့္ ေဒသခံ
လူထုအၾကားတြင္ ျဖစ္ပြားေသာ အဓိက,ပဋိပကၡျဖစ္သည္။ သာဓကယတခုကိုၾကည့္ပါ။ သံဃာေတာ္မ်ားကို မီးေလာင္တိုက္သြင္း၍ ျဖိဳခြင္းရာ၌ လက္ေတြ႔ေျမျပင္တြင္ဦးေဆာင္ခဲ့သူမွာ စစ္ကိုင္းတိုင္းရဲမင္းၾကီး ဦးစန္းယု
ျဖစ္သည္။
၎ကိုယ္တိုင္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ပြဲက်င္းပ,ခဲ့စဥ္က သတင္းေထာက္မ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ား
ကို တစ္လံုးမွ်ေျဖၾကားမသြားခဲ့ေၾကာင္းနွင့္ ၎မွာ စစ္တပ္မွဒုတိယ,ဗိုလ္မႈးၾကီးေဟာင္း တဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ႏိုင္ငံေတာ္(ကာလံု)က,ထိုပုဂၢိဳလ္အားတိုက္ရိုက္အမိန္႔ေပး၍ ျဖိဳခြဲခိုင္းသည္ဟူေသာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ား
ကို ျငင္းရန္မလြယ္ပါ။
စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္သည္ ယင္းနွင့္စပ္လွ်ဥ္း၍ အမွန္တရားကိုေဖၚထုတ္ရန္ တာ၀န္ရွိေပသည္။

လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားအား မီးေလာင္တိုက္သြင္း၍ ျဖိဳခြဲခဲ့သည့္ ေန႔ရက္အထိ တည္ရွိေနခဲ့သည့္ နုိင္ငံေတာ္ႏွင့္လူထုအေနအထားကို ၾကည့္ၾကပါစို႔။
ႏိုင္ငံေတာ္ဟူသည္တြင္ အခြင့္အာဏာသာမက,စစ္တပ္၊ ရဲ၊ လံုထိန္း၊ ေထာက္လွန္းေရးတပ္ဖြဲ႔မ်ား၊ တရားစီ
ရင္ေရး ယႏၱယားၾကီးတခုလံုးႏွင့္ ေငြေၾကးပါ အျပည့္အစံုရွိေနသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဟူသည္မွာ အလြန္အမင္း အင္အားေတာင့္တင္းေနသည္။ လူထုတြင္ လက္နက္မရွိ၊ ေငြေၾကး မရွိ၊ အားကိုးရမည့္ အဖြဲ႔အစည္းေတာင့္
ေတာင့္တင္းတင္း မရွိရံုသာမက,ကိုင္စြဲတုိက္ပြဲ၀င္နုိင္သည့္အခြင့္အေရး (Rights)ပါ မရွိျဖစ္ေနသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူထုမွာ ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ အားအင္ခ်ိနဲ႔လွ်က္ရွိေနသည္။

ပံုႏိႈင္းရမည္ဆိုလွ်င္ နိုင္ငံေတာ္က,က်ားၾကီး၊ လူထုက,ယံုကေလးျဖစ္ျပီး က်ားၾကီးက,၎၏သန္မာေသာ လက္ၾကီးႏွင့္ ယံုကေလးကိုဖိထားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က,ျပႆနာမ်ားကို ညွိနိုင္းေျဖရွင္းရန္တိုက္တြန္းသည္။
ဤသည္ကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ခံရပါမည္။
သို႔ရာတြင္ က်ားၾကီးက,ယံုကေလးကို လက္နွင့္ဖိထားေသာအေျခအေန၌ ညွိနိုင္းေျဖရွင္းမႈတိုင္းတြင္ မည္
သည့္ဘက္က,အေလးသာပါမည္နည္း။
က်ားၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း အျငင္းပြားမည္မဟုတ္ပါ။
ယင္းမွာ က်ားၾကီးႏွင့္ ယံုကေလးအၾကား၌ ညီမွ်ေျခ ကင္းမဲ့ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ညီမွ်ေျခရွိလာေစရန္ လူထုကိုဆင္ၾကီးျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တည္းဘို႔လိုပါမည္။
လူထုကို အင္အားေတာင့္တင္းေစျခင္းျဖင့္ အစိုးရ၏အာဏာကို ထိမ္းညွိနိုင္သည့္အေနအထား ဖန္တည္း
ျခင္းမွာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ပင္။
ဤသည္ကို ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံမွလည္း တင္ျပပါမည္။

ျပစ္မႈတခုျဖစ္ပြားသည့္အခါတိုင္း တရားလိုနွင့္တရားခံ ဘက္နွစ္ဘက္ရွိသည္။
ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ခံရသူမွာ တရားလိုျဖစ္၍ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္း စြပ္စြဲခံရသူမွာ တရားခံျဖစ္သည္။ ဤနွစ္ဘက္လံုးကို ညီမွ်ေျခရွိလာေအာင္ ဖန္တည္းေပးမွသာ ဥပေဒစိုးမိုးေရးသည္ လက္ေတြ႔ အသက္၀င္
လာပါမည္။

အစိုးရစစ္တပ္မွစစ္ဗိုလ္ၾကီးတဦးက,တိုင္းရင္းသူမ,ေလးတဦးအား မုဒိန္းက်င့္ေၾကာင္းစြပ္စြဲခံရသည့္အမႈ ဆို
ၾကပါစို႔။

ဥပေဒစိုးမိုးေရးဟူသည္မွာ လူတိုင္းဥပေဒေရွ႕ေမွာက္တြင္ တန္းတူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေၾကနပ္သည့္တိုင္း
ရင္းသူမ,ေလးသည္ ရဲစခန္းသို႔သြားေရာက္တိုင္တန္းျပီး စစ္ဗိုလ္ၾကီးအား တရားရံုးတြင္ အမႈစြဲဆိုနိုင္သည္။ လက္ရွိျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဤအတိုင္းပင္က်င့္သံုးလွ်က္ရွိသည္။
ဤသည္ကို ဥပေဒစိုးမိုးေရးဟု ေခၚေနၾကသည္။ ဤသည္မွာ ျပည့္စံုပါျပီလား။ ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကပါစို႕။

ဥပေဒစိုးမိုးေရး၏ အဓိပၸါယ္၊ အနွစ္သာရ,ႏွင့္လက္ေတြ႔က်င့္သံုးပံုကို တစံုတရာနက္နဲစြာေလ့လာမည္ဆိုပါ
က,အခြင့္အေရးအရ,တန္းတူေရးသာမက,အခြင့္အလန္းအရ,တန္းတူေရးကိုဖန္တည္းထားဘို႔လိုေၾကာင္း
ေတြ႔ရပါမည္။ အခြင့္အေရးအရ,တန္းတူေရးရွိေသာ္လည္း အခြင့္အလန္းအရ,တန္းတူေရးမရွိပါက ဥပေဒစိုးမိုးေရး ရွိသည္ဟု ေျပာ၍ မရပါ။ အထက္တြင္ ဥပမာေပးခဲ့ေသာမႈခင္း၌ အခြင့္အေရးအရ တန္းတူေရးကိုေတြ႔ရပါမည္။ မေၾကနပ္သည့္ တိုင္းရင္းသူမ,ေလးအေနျဖင့္ အမ်ားသူငါကဲ့သို႔ ရဲစခန္းတြင္ သြားေရာက္တိုင္တန္းျပီး အမႈဖြင့္ တရားစြဲနိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူမ,တြင္ အခြင့္အေရး(Rights) ရွိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ အခြင့္အလန္း(Opportunity) ရွိပါရဲ့လား။

တရားခံနွင့္တရားလို နွစ္ဦး၏ညီမွ်ေျခကို စစ္ေဆးၾကည့္ဘို႔လိုပါမည္။
စြပ္စြဲခံရသူတရားခံမွာ စစ္ဗိုလ္ၾကီးတဦးျဖစ္သျဖင့္ ရာထူးအာဏာ အရွိန္အ၀ါရွိသည္။ ေငြေၾကးရွိသည္။ အသိုင္းအ၀န္းရွိသည္။ ရဲေတြက,စစ္တပ္ကို ေၾကာက္ရ,သည့္အေျခအေနကို အသံုးခ်နိုင္သည္။ ရံုးသံုးျဖစ္ေသာ ျမန္မာစကားကို ေကာင္းမြန္စြာတတ္ကြ်မ္းသည္။
အမႈကို ခုခံထုေျခရန္ ေငြေၾကးလံုေလာက္စြာေပး၍ ေရွ႕ေနေကာင္းေကာင္းငွားနိုင္ေျခရွိသည္။ ယင္းအေျခအေနေနာက္ခံ၌ စြပ္စြဲခံရသူစစ္ဗိုလ္ၾကီးအေနျဖင့္ တရားရံုးတြင္အမႈရင္ဆိုင္မည္ဆိုပါက အခြင့္
အလန္းအရ,တဘန္းမက,သာလွ်က္ရွိသည္။

မုဒိန္းက်င့္ ခံလိုက္ရသည့္တိုင္းရင္းသူမ,ေလးမွာ ေတာေတာင္အတြင္းရွိ ေက်းရြာကေလးတြင္ ေနရ,ေသာ
ေၾကာင့္ ရာထူး အာဏာ အရွိန္အ၀ါမရွိ။ ေငြေၾကးမရွိ။ အသိုင္းအ၀န္းမရွိ။ ျမန္မာစကားကို ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္
ေျမာက္မတတ္။ ရဲစခန္းကိုပင္ ဘယ္လိုသြားရမည္ကို မသိ။ ရွက္ေၾကာက္လြန္းေသာေၾကာင့္ ရဲစခန္းကို သြားေရာက္ အမႈဖြင့္တိုင္တန္းရန္ပင္ မျဖစ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ၀န္ေလးလွ်က္ရွိသည္။ ေငြေၾကး လံုေလာက္
စြာေပး၍ ေရွ႕ေနေကာင္းေကာင္းငွားရန္မွာ အိပ္မက္ပင္ မမက္နိုင္။ မုဒိန္းက်င့္ခံရသည့္ တရားလို တိုင္းရင္းသူမ,ေလးအေနျဖင့္ တရားရံုးတြင္အမႈရင္ဆိုင္မည္ဆိုပါက, အခြင့္အလန္းအရ တဘန္းမက ဆံုးရွံဳးလွ်က္ရွိေနသည္။ ဤကဲ့သို႔အခြင့္အလန္းအရ,တန္းတူမႈဆံုးရွံဳးေနေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးမ်ား၊ မႈခင္းမ်ား ျမန္မာနိုင္ငံ၌ေျမာက္မ်ားစြာ ျဖစ္ပြားလွ်က္ရွိသည္။

ယင္းကို ကုစားရန္ ဥပေဒေရးရာအရ,အေထာက္အကူျပဳလုပ္ငန္း (Legal Aid) မ်ားေဖၚေဆာင္၍ ဥပေဒစိုး
မိုးေရးအေျခခံကို ျဖည့္ဆည္းေပးရသည္။ အားနည္းသည့္ဘက္က,အားေကာင္းလာေစရန္ အခြင့္အလန္း
မ်ား တိုးခ်ဲ႕ဖန္တည္းေပးရင္း ညီမွ်ေျခကို ညွိေပးရသည္။ (Legal Aid နွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ အေသးစိပ္ကို ေနာက္ပိုင္းေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ဆက္လက္ေဖၚျပရန္ ၾကိဳးပမ္းပါမည္။ ျမန္မာနိုင္ငံကဲ့သို႔ တတိယကမာၻနိုင္ငံမ်ားတြင္ ဥပေဒေရးရာအရ,အေထာက္အကူျပဳလုပ္ငန္းမ်ားအား
ေကာင္းေကာင္းမရွိဘဲ ဥပေဒစိုးမိုးေရးရွိျပီဟု ေျပာ၍ မရနိုင္ပါ။) ညီမွ်ေျခရွိလာေစရန္ တိုင္းျပည္၏ အေဆာက္အအံု (State Institutions) မ်ားအား ျပန္လည္ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ဘို႔၊ လူထုအင္အား ေတာင့္တင္းလာေစမည့္ အေနအထားမ်ားအား ဖန္တည္းဘို႔ မၾကိဳးစားဘဲ ညွိ
ႏိႈင္းေျဖရွင္းေရးသက္သက္ကိုသာ ေဇာင္းေပးေနမည္ဆိုပါက လူထုသည္ အစဥ္အျမဲနစ္နာေနဘြယ္ ရွိပါ
သည္။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ျဖစ္ပြားေနသည္မ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိခြင့္မရသျဖင့္ လက္
ပံေတာင္းေတာင္ကဲ့သို႔ျပႆနာမ်ိဳး ေပၚေပါက္ေနသည္ဟု အခ်ိဳ႕က,ဆိုၾကသည္။
ဤသည္မွာ မွန္သင့္သေလာက္ မွန္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ က်ားၾကီးက,ယံုကေလးကို လက္နွင့္ဖိထားသည့္ အေျခအေနအား လွည့္ေျပာင္းရန္ အရင္ဦးဆံုးၾကိဳးစားဘို႔လုိပါမည္။
သို႔မဟုတ္ပါက က်ားၾကီးက,ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိခြင့္ေပးမည္မဟုတ္သလို၊ တနည္းနည္းျဖင့္ သိလာေစဦး
ေတာ့ ယံုကေလးဘက္က,ျပန္လည္အေရးယူနိုင္သည့္အေနအထားမရွိသျဖင့္ မတရားမႈမ်ား ဆက္လက္ဖံုး
လႊမ္းေနပါမည္။

လူထုအား ယံုကေလးဘ၀,မွ ဆင္ၾကီးဘ၀,သို႕လွည့္ေျပာင္းနိုင္ေစရန္ ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံမွ မည္သို႔
တည္ေဆာက္မည္နည္း။ လူထုရ,သင့္ရ,ထိုက္ေသာအခြင့္အေရးကို အသိအမွတ္ျပဳရံုသာမက, ယင္းတို႔အား ဥပေဒပါအခြင့္အေရး (Legal Rights) မ်ားအျဖစ္ က်င့္သံုးနိုင္ေစရန္ တိုင္းျပည္၏ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနွင့္ အျခားသက္ဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားတြင္ ျပဌာန္းေပးရပါမည္။ လက္ပံေတာင္းအေရးတြင္အစျပဳလွ်က္ လယ္သမားမ်ား ရ,သင့္ရ,ထိုက္ေသာ လယ္လုပ္သူလယ္ပိုုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးကို ပထမဆံုးအေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္သည့္ ေကာ္မရွင္က, အသိအမွတ္
 ျပဳရံုသာမက, ဥပေဒပါအခြင့္အေရးျဖစ္လာေအာင္ ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲ၀င္ေပးလိမ့္မည္ဟု ေျမွာ္လင့္သည္။

စင္စစ္အားျဖင့္ “လယ္ပိုုင္ခြင့္” အခြင့္အေရးသည္ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ပါ။
ျမန္မာနိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရ,ၿပီးခ်ိန္ကထဲက,က်င့္သံုးခဲ့ေသာ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။
သို႔ရာတြင္ “လယ္ပိုုင္ခြင့္” အခြင့္အေရးကို အကန္႔အသတ္မဲ့က်င့္သံုးလာေသာအခါ ေျမရွင္စနစ္ ထြန္းကား
လာခဲ့သည္။ မိမိတို႔ပိုင္ေသာလယ္ေျမပမာဏ,မွာ ရြာျပင္ထြက္လိုက္လွ်င္ လက္ညွိဳး ထိုးမလြဲ ဟူ၍ ေျမရွင္မ်ားက တင္စားသံုးႏႈန္းခဲ့သည္ အထိပင္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္လယ္သမားအေျမာက္ အမ်ားမွာ လယ္မဲ့ယာမဲ့မ်ား၊ လယ္သူရင္းငွားမ်ား ဘ၀,သို႔က်ဆင္းသြားခဲ့ရသည္။

ဤသည္ကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ရန္ ၁၉၅၃ခုနွစ္ လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရး အက္ဥပေဒကိုျပဌာန္းျပီး အစိုး
ရက,ေျမရွင္မ်ားထံမွ လယ္ေျမမ်ားကိုျပန္သိမ္း၍ လယ္သမားမ်ားအားေ၀ျခမ္းေရးလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ,၍ လယ္ေျမမ်ားအား မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္မွ် အကန္႔အသတ္မဲ့ တရား၀င္ပိုင္ဆိုင္
ခြင့္ မရွိေတာ့ပါ။ သို႔ရာတြင္ လယ္လုပ္သည့္လယ္သမားမ်ားက လယ္ေျမကို ပုဂၢလိက,ပိုင္ဆိုင္ခြင့္အား ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျခင္း မဟုတ္။ ၁၉၅၃ခုနွစ္ လယ္ယာေျမနိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရး အက္ဥပေဒေအာက္မွာပင္ လယ္သမားမ်ားသည္ အနည္းဆံုး တတံုးထြန္အထိ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့သည္။

ယခုမူ ဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္သည့္အစိုးရက ၂၀၁၂ခုနွစ္ မတ္လ (၃၀)ရက္ေန႔တြင္ ၁၉၅၃ခုနွစ္ လယ္ယာေျမ နိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရး အက္ဥပေဒကိုဖ်က္သိမ္းျပီး လယ္ယာေျမဥပေဒသစ္ကို ျပဌာန္းလိုက္ျပီ ျဖစ္သည္။ ယင္းဥပေဒအရ,တဘက္တြင္ လယ္လုပ္သည့္လယ္သမားမ်ားသည္ လယ္ယာေျမအေပၚ ပုဂၢလိက,ပိုင္ဆိုင္
ခြင့္ လံုး၀,ဆံုးရွံဳးသြားခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ အျခားတဘက္တြင္ ယင္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ (င)(၃) အရ,လယ္ကို ကိုယ္တိုင္မလုပ္ဘဲ အရင္းအနွီးစိုက္ထုတ္ စီမံသည့္ေငြရွင္မ်ားသည္ လယ္သမားစာရင္း၀င္ ျဖစ္သြားသည္။
ထို႔အျပင္ ကုမၸဏီမ်ားသည္ လယ္ယာေျမစီမံခန္႔ခြဲမႈအဖြဲ႔ အဆင့္ဆင့္ကိုခ်ည္းကပ္လွ်က္ ပုဒ္မ ၃၀ အရ,ေျမ
ယာမ်ားအား အျခားနည္းအသံုးခ်သည္ဟုဆိုကာ လယ္သမားမ်ား၏ေျမယာမ်ားကို သိမ္းယူ လုပ္ကိုင္ျခင္း
ျဖင့္ ေျမရွင္ၾကီးစနစ္ ျပန္လည္ထြန္းကားေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

လယ္လုပ္သူ “လယ္လုပ္ပိုုင္ခြင့္ရျခင္း” နွင့္ “လယ္ပိုုင္ခြင့္ရျခင္း” နွစ္ခုသည္ လံုး၀ပင္မတူညီပါ။
၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒအရ လယ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေရာင္္း၊ ေပါင္၊ဖလွယ္၊ ေပး၊ ငွား၊ လုပ္ခြင့္ျပဳထား
ေသာ္လည္း ယင္းသို႔လုပ္ရာ၌အစိုးရက,ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးထားေသာ လယ္ယာေျမစီမံခန္႔ခြဲမႈ အဖြဲ႔အဆင့္္
ဆင့္၏ ၾကီးၾကပ္မႈမွာ အဓိကျဖစ္သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ တည္ဆဲဥပေဒျဖစ္ေသာ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းေရး ဥပေဒအရ “ေရာင္းခ်ျခင္း” (Sale) ဟူသည္မွာ “ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း” ျဖစ္သည္။ လယ္သမားတြင္ “လယ္လုပ္သူ လယ္ပိုုင္ခြင့္” ရွိပါက မိမိ ကိုယ္တိုင္ လယ္မလုပ္နိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း မိမိသေဘာအေလွ်ာက္သူရင္းငွားေခၚယူခိုင္းေစျပီးလယ္ဆက္လုပ္နိုင္သည္။ မည္သည့္ စီမံခန္႔ခြဲေရးအဖြဲ႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈရ,ယူစရာမလိုဘဲ အေမြဆက္ခံခြင့္ေပးနိုင္သည္။ လယ္မွာ မိမိပိုင္ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းျဖစ္သျဖင့္ မိမိေရာင္းျခင္မွေရာင္းမည္၊ မေရာင္းဘဲလဲ ေနျခင္ေနမည္။ ၾကိဳက္ေစ်းရလွ်င္ ေရာင္းမည္။ ၾကိဳက္ေစ်း မရ,လွ်င္ မေရာင္းဘဲေနမည္။ မည္သူမွ် ဖိအားေပး၍မရ။ ေရာင္းရာတြင္လည္း မိမိပစၥည္းကို မိမိေရာင္းျခင္းသာျဖစ္သျဖင့္ မည္သည့္ စီမံခန္႔ခြဲေရး အဖြဲ႔၏ႀကီးၾကပ္မႈမွ မလို။

နိုင္ငံေတာ္သည္ ေျမယာအားလံုး၏ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သျဖင့္ အစိုးရက နိုင္ငံေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳကာ တျပည္လံုး
ရွိ ေျမယာမ်ားအေပၚ စိတ္ၾကိဳက္စီမံခန္႔ခြဲေနျခင္းမွာ တရား၀င္သည္ဟုလက္ခံလွ်င္ ညွိနိုင္းေျဖရွင္းရာ၌ အစိုး
ရ,အာဏာပိုင္မ်ားျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔က,လုပ္ငန္းလိုင္စင္ခ်ေပးထားေသာ ကုမၸဏီမ်ားျဖစ္ေစ အထက္စီးတြင္
ေရာက္ေနပါမည္။ လယ္သမားမ်ားက ဒူးတုတ္ေနၾကရမည့္ ဘ၀ျဖစ္သည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္လယ္သမားမ်ားမွာ သံုးနွစ္စာသီးနွံအတြက္ တဧကလွ်င္က်ပ္ငါးသိန္းေက်ာ္ ခန္႔မွ်သာ ရ,ရွိေၾကာင္းသိရသည္။ လယ္သမားမ်ားမွာ၎တို႔ေ ပးသမွ် မျဖစ္ေလာက္ေသာေလ်ာ္ေၾကး ကေလးကို ေခါင္းငံု႔ကာလက္ခံရယူ၍ ေျမမွ ထြက္ခြာေပးၾကရရံုသာ ရွိမည္။ ေကာ္မရွင္၏အလုပ္မွာလည္း လယ္သမားမ်ားအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြနည္းေနပါသည္၊ တစံုတရာတိုးေပးပါ ဟု၀ိုင္း၀န္းေမတၱာ ရပ္ခံေပးျခင္းမွတပါး အျခားတတ္နိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

သို႔ျဖစ္၍ “ လယ္လုပ္သူ လယ္ပိုင္ခြင့္” ဟူသည္မွာ လယ္သမားတိုင္းအတြက္ အေရးၾကီးလာသည္။ ယင္းကို အသိအမွတ္ျပဳလွ်င္ပင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္လယ္သမားမ်ား၌ ညွိႏိႈင္းနိုင္စြမ္းရည္ မ်ားစြာတက္ လာပါမည္။ လယ္သမားထုအေနျဖင့္ ယံုကေလးဘ၀,မွ ဆင္ၾကီးဘ၀,သို႕ ေျပာင္းလဲနိုင္ေစရန္ လမ္းေၾကာင္းပြင့္သြားပါမည္။ ဤသည္ကိုဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္သည့္ ေကာ္မရွင္ကိုယ္တိုင္က စနစ္တက်ျပန္လည္ေလ့လာျပီး “ လယ္လုပ္သူ လယ္ပိုင္ခြင့္” ဟူသည့္လယ္သမား အခြင့္အေရး အေျခခံေပၚတြင္ ရပ္တည္၍ လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရးကို ခ်ည္းကပ္လိမ့္မည္ဟု ေျမွာ္လင့္သည္။

သို႕ျဖစ္ပါက လက္ပံေတာင္းေတာင္လယ္သမားမ်ားသာမက, တျပည္လံုးရွိလယ္သမားမ်ားပါ အက်ိဳးခံစား
ခြင့္ ရ,သြားနိုင္ပါသည္။ အစိုးရက,သံဃာေတာ္မ်ားအား အင္အားသံုးျဖိဳခြဲခဲ့ရာတြင္ တျပည္လံုး၌ လူထု၏ မ
ေၾကနပ္မႈမွာ ေတာမီးပမာ ခ်က္ျခင္းပ်ံ႕နွံ႕သြားခဲ့သည္။ ေျမယာစီမံခန္႔ခြဲမႈအေပၚ အေျချပဳ၍ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ျပႆနာမွာ တေျဖးေျဖးႀကီးထြားလာခဲ့သည္။ သံဃာေတာ္နွင့္ လူထုအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ပါ၀င္ပတ္သက္လာသည္အထိ က်ယ္ျပန္႔လာေသာအခါ လက္ပံ ေတာင္းေတာင္ လယ္သမားထုအေနျဖင့္ တိုက္ပြဲ၏အက်ိဳးကို မခံစားရ,ေသးေသာ္လည္း အလားတူ အျခားေဒသ, တခုတြင္မူ ေျမယာနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ ေဒသ,ခံ လယ္သမားမ်ား စ,တင္အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရ,လာျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။

Max Myanmar ကုမၸဏီက ယခင္က ေငြေဆာင္ျမိဳ႕နယ္ခြဲ အမွတ္(၁) ရပ္ကြက္ရွိ လယ္နွင့္ ေတာင္ေျမဧက တရာေက်ာ္အတြက္ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၇၂၈၅ကို ဒီဇဘၤာလ (၇)ရက္ေန႔က ေဒသ,ခံပိုင္ရွင္ ၁၃ဦးအား ဂရု
ဏာေၾကးအျဖစ္ ေပးအပ္ခဲ့ျခင္းပင္။ ယင္းမွာ ေတာင္သူ ၁၃ဦးပိုင္ဆိုင္သည့္ လယ္ေျမ နွင့္ ေတာင္ေျမ (ဥယ်ာဥ္ေျမ) ၁၀၆ဧက,အတြက္ လယ္ တဧက,လွ်င္ က်ပ္ ၂၅သိန္းနဳန္း၊ ေတာင္ေျမ တဧက,လွ်င္ က်ပ္ သိန္း ၁၀၀နဳန္းနွင့္ ေပးအပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ Eleven Media Group က, ဒီဇဘၤာလ ၁၂ရက္ေန႔တြင္ ေဖၚျပခဲ့သည္။

အပိုင္း (၃) ကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္

ေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန)
ဒီဇဘၤာလ (၁၄) ရက္ ၂၀၁၂ ခုနွစ္